Σε υψηλούς τόνους τοποθετήθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης απέναντι στη στάση του ΠΑΣΟΚ για τη δημιουργία παραρτημάτων μη κρατικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Σε ανακοίνωσή του, ο κ. Μαρινάκης σημειώνει πως «το άγχος του ΠΑΣΟΚ να δικαιολογήσει την αδικαιολόγητη στάση του, με την οποία τάχθηκε κατά της ίδρυσης παραρτημάτων μη κρατικών πανεπιστημίων, το οδηγεί σε μια σειρά από ανεκδιήγητες και κυρίως βιαστικές ανακοινώσεις», ενώ τονίζει ότι η τελευταία αντίδραση του κόμματος στηρίχθηκε σε ανεπίσημα δημοσιεύματα, χωρίς να αναμένει τις επίσημες αποφάσεις των αρμόδιων οργάνων.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υπενθύμισε ότι το ΠΑΣΟΚ αρχικά προέβλεψε αντισυνταγματικότητα σχετικά με το νομοσχέδιο, μια εκτίμηση που, όπως υποστήριξε, διαψεύστηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Στη συνέχεια, το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε αμφιβολίες για το ενδιαφέρον των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ωστόσο, όπως ανέφερε ο κ. Μαρινάκης, δεκατρία ξένα πανεπιστήμια υπέβαλαν ήδη αίτηση, εκ των οποίων τέσσερα συγκαταλέγονται στα κορυφαία διεθνώς, ενώ τα υπόλοιπα κινούνται στον μέσο όρο των ελληνικών πανεπιστημίων.

Η διαδικασία αξιολόγησης και τα επόμενα βήματα

Απαντώντας στην κριτική για την έλλειψη επαρκών κριτηρίων, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υπογράμμισε ότι τα αιτήματα αξιολογούνται σχολαστικά από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ), η οποία – όπως σημείωσε – εφαρμόζει τα αυστηρότερα πρότυπα της Ευρώπης. Οι αποφάσεις της ΕΘΑΑΕ πρόκειται να δημοσιοποιηθούν και θα καθορίσουν ποια από τα πανεπιστήμια θα είναι έτοιμα για αδειοδότηση τον Σεπτέμβριο του 2025, ενώ για τα υπόλοιπα θα δοθεί χρόνος να καλύψουν τυχόν ελλείψεις ώστε να αδειοδοτηθούν στο μέλλον.

Επικρίσεις προς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ

Ο κ. Μαρινάκης επιτέθηκε προσωπικά στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη, κατηγορώντας τον ότι επιμένει σε επιθέσεις εναντίον συγκεκριμένων πανεπιστημίων και ότι οδηγεί το κόμμα του «με τις πιο οπισθοδρομικές πολιτικές δυνάμεις, που θέλουν η Ελλάδα να παραμένει θλιβερή εξαίρεση μαζί με την Κούβα». Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, οφειλόταν μια παραδοχή του «ιστορικού λάθους», αντί της συνέχισης μιας αντιπολιτευτικής γραμμής που, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, «δεν ‘χτυπάει’ την κυβέρνηση, αλλά στρέφεται ενάντια στα νέα παιδιά και στις οικογένειές τους».