Αν και γνωρίζει πολύ καλά πως η καθαριότητα -όπως λέει και ο λαός μας -«είναι μισή αρχοντιά», ο ίδιος από αγάπη για τη γειτονιά του, άρχισε να ασχολείται με την καθαριότητά της.

Τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα, αφού πρώτα φροντίζει για την καθαριότητα του πεζοδρομίου έξω από το σπίτι του αλλά και τον δρόμο ακριβώς μπροστά, φροντίζει και για τον χώρο που βρίσκονται οι κάδοι απορριμμάτων της γειτονιάς του. Μιας γειτονιάς στην περιοχή της Νέας Αλικαρνασού του Δήμου Ηρακλείου, που εδώ και χρόνια οι κάτοικοί της γνωρίζουν καλά ότι το παράδειγμα του Κώστα Διγενή, είναι ένα παράδειγμα που όλοι θα έπρεπε να αντιγράφουμε.

Ξεκίνησε να καθαρίζει με τη σκούπα του καθημερινά τον χώρο γύρω από τους κάδους απορριμμάτων, πριν από περίπου 20 χρόνια, όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον εργασιακό του βίο, λόγω ενός πολύ σοβαρού εργατικού ατυχήματος. Τα τραύματα στο σώμα του τον κράτησαν στο σπίτι, ωστόσο όταν άρχισε να βγαίνει και πάλι στον δρόμο και να κάνει μερικά βήματα μέχρι το καφενείο της γειτονιάς του, παρατήρησε όπως εξήγησε, «ποια ήταν η σχέση των γειτόνων του με την καθαριότητα».

«Άρχισα να παρατηρώ τη συμπεριφορά που έχουμε ως πολίτες με τα απορρίμματα στα χέρια μας, αφού τα βγάλουμε από το σπίτι μας και τα οδηγούμε στους κάδους. Μια συμπεριφορά που πραγματικά μου έκανε εντύπωση, καθώς είχε πολύ απροσεξία αλλά και πολύ αδιαφορία» ανέφερε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Διγενής, ο οποίος όπως τόνισε, άρχισε να βλέπει συμπεριφορές όπως ανθρώπους να πετούν μέσα από τα αυτοκίνητα και από απόσταση τα σκουπίδια ή και άλλους που ακόμη και όταν οι κάδοι ήταν γεμάτοι, άφηναν τις τσάντες με τα σκουπίδια τους ακόμη και στον δρόμο. Μια τέτοια πραγματικότητα σε συνδυασμό και με το πλήθος αδέσποτων ζώων που συχνά αναζητούν στα σκουπίδια την τροφή τους, δημιουργούσε όπως τόνισε, μια αποπνικτική και άκρως ανθυγιεινή κατάσταση γύρω από τους κάδους.

«Δεν ήταν ότι μέχρι τότε δεν το έβλεπα, ωστόσο το να μένω τόσες ώρες στο σπίτι, με έκανε να παρατηρήσω αλλιώς την ίδια μου τη γειτονιά, αλλά και τους γείτονές μου» ανέφερε, αποφασίζοντας να μιλήσει για το πώς αποφάσισε χρόνια πριν, να πει στον εαυτό του, ότι «η καθαριότητα της γειτονιάς μας, της πόλης μας και της χώρας μας, συχνά είναι μια προσπάθεια στην οποία όλοι μπορούμε να συμμετέχουμε».

Το πρώτο διάστημα που ξεκίνησε να φροντίζει για την καθαριότητα γύρω από τους κάδους, αιφνιδίασε τους πάντες. Στο ερώτημα «γιατί καθαρίζεις», έδινε την απάντηση ότι το επέλεξε αναζητώντας μια ασχολία ή ίσως και τη δυνατότητα να κάνει μέσα στην ημέρα λίγα βήματα παραπάνω.

Ο ίδιος ωστόσο γνώριζε, ότι αυτό που πραγματικά ήθελε, ήταν να δει τη γειτονιά του καθαρότερη και σε αυτό να έχει συμβάλει και εκείνος.

«Αυτό που έβλεπα και αυτό που συνέβαινε, δεν μου άρεσε καθόλου και ήθελα με κάποιο τρόπο , αυτό να αλλάξει. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να κάνω κάτι από μόνος μου και κάπως έτσι ξεκίνησα. Γνώριζα καλά ότι δεν θα ήταν πολύ μεγάλη αλλαγή, ήταν όμως μια αρχή» είπε ο κ. Διγενής που μέχρι και σήμερα, μετά από δύο δεκαετίες, εξακολουθεί όπως λέει να βλέπει ότι στην συμπεριφορά μας με τα απορρίμματα, δεν έχουν αλλάξει και πολλά.

«Την τελευταία δεκαετία έχουν αυξηθεί κατά πολύ και τα οικιακά απορρίμματα. Ειδικά, την περίοδο της πανδημίας αλλά και μετά, οι όγκοι σκουπιδιών είναι μεγαλύτεροι, ενώ συχνά παρά τα όσα διαβάζουμε, ακούμε ή και συζητάμε για την ανακύκλωση, στην πράξη η διαδικασία της ανακύκλωσης δεν γίνεται σωστά, αφού μέσα σε αυτούς τους κάδους, ένα μεγάλο μέρος πολιτών πετάει και μη ανακυκλώσιμα απορρίμματα».

Ο Κώστας Διγενής με τη σκούπα στα χέρια του, στις περιπτώσεις που είναι εφικτό, κάνει ακόμη και τη διαλογή των απορριμμάτων και οδηγεί μακριά από τους κάδους της ανακύκλωσης τα υλικά που δεν ανακυκλώνονται. Το ίδιο προσπαθεί να κάνει και με κάποια ογκώδη απορρίμματα που κάποιες φορές δεν αφήνουν χώρο για να τοποθετηθούν μέσα στους κάδους άλλα.

«Το βράδυ μπαίνω στο σπίτι και γύρω από τους κάδους είναι όλα καθαρά και την επομένη το πρωί, μπορεί να δεις γύρω από τον κάδο μια ολόκληρη σπασμένη κρεβατοκάμαρα, σπασμένους καθρέπτες, στρώματα, πολυθρόνες. Είναι κάτι που με θλίβει, γιατί υπάρχει υπηρεσία που μπορείς να καλέσεις τηλεφωνικά και να περάσει από το σπίτι σου να πάρει τα ογκώδη αντικείμενα που δεν χρειάζεται κάποιος. Είναι όμως μια νοοτροπία, που φοβάμαι ότι είναι βαθιά ριζωμένη».

Μεγάλη χαρά για τον Κώστα Διγενή, όπως λέει, είναι όταν βλέπει μικρά παιδιά να είναι πολύ προσεχτικά όταν πλησιάζουν τους κάδους. Συχνά κάποιοι γονείς, ακόμη και μπροστά του μιλούν στα παιδιά τους , για αυτό που κάνει.

«Τα παιδικά μάτια κοιτούν με αθωότητα και πολλές φορές βλέπεις ότι ακολουθούν, με μια πιο ευαίσθητη και υπεύθυνη συμπεριφορά. Όμως, αυτό δεν είναι ο κανόνας. Οι περισσότεροι στους κάδους βλέπουν απλά και μόνο ένα βρώμικο σημείο που αν μπορούσαν δεν θα το πλησίαζαν καθόλου» ανέφερε ο κ. Διγενής που επισήμανε ότι σε μια ιδεατή κοινωνία «οι πολίτες θα συμμετείχαν ενεργά για την φροντίδα και την αναβάθμιση της γειτονιάς και του τόπου τους, αλλά η πολιτεία πριν από αυτούς θα φρόντιζε με σοβαρότητα και επάρκεια να αντιμετωπίσει τα ζητήματα της καθημερινότητας και ταυτόχρονα, να εμπνέει με το παράδειγμά της και τους πολίτες».

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr